میراث حدیثی عامه به علل گوناگون دارای انواع مختلف آسیب ها گردید، مهمترین علت، دوری از منبع شناخت معارف دین یعنی اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله و آویختن به خلفایی دور از علم و عصمت و اصطفای الهی بود. به همین دلیل، ممانعت از نقل و کتابت حدیث خسرانی عظیم برای میراث آن پدید آورد. به گونه ای که تدوین کتب حدیثی ایشان در زمانی صورت گرفت که فاصله زمانی آن از تنها معصوم مقبول شان یعنی پیامبر صلی الله علیه و آله نیازمند اتصال چندین واسطه گردید. از سوی دیگر برای آنکه بتوانند جایگاه خلفا را حفظ نمایند چاره ای جز دوری از معارف واقعی دین، فضائل و جایگاه عظیم اهل بیت علیهم السلام نداشتند، لذا جعل و تحریف را پیشه خود نمودند و هر آن کس که در این راه کوشاتر بود، بر وثاقتش تاکید کرده و هر شخصی از این وادی دور می شد او را ضعیف می خواندند. نتیجه این همه چنین شد که در توحید و دیگر عقاید و نیز در اخلاق و احکام، به بیراهه رفتندو از مسیر حق و حقیقت به کلی دورگشتند.