شاید کمتر آشنایی به مباحث حدیثی باشد که تاکنون نام برخی از بزرگان مکتب حله، همچون علامه حلی، ابن داوود حلی، محقق حلی و … را نشنیده باشد و سخنی از آنان یا درباره ایشان نخوانده باشد. شمار فراوان دانشوران حلی و نیز حجم فراوان نگاشته های فقهی – حدیثی به جا مانده از آنان، بررسی این مکتب حدیثی را ضروری می نماید.

در پیشگفتار این کتاب آمده است: شاید کمتر آشنایی به مباحث حدیثی باشد که تاکنون نام برخی از بزرگان مکتب حله، همچون علامه حلی، ابن داوود حلی، محقق حلی و … را نشنیده باشد و سخنی از آنان یا درباره ایشان نخوانده باشد. شمار فراوان دانشوران حلی و نیز حجم فراوان نگاشته های فقهی – حدیثی به جا مانده از آنان، بررسی این مکتب حدیثی را ضروری می نماید. نويسنده در ادامه به هفت ويژگی آشنایی با حوزه های حدیثی و روش شناسی محدّثان پرداخته می پردازد و اين موضوع را در هفت فصل مورد بررسی قرار می دهد. این موضوعات عبارتند از: ۱. نگاهی کوتاه به اوضاع فرهنگی – اجتماعی حله و تحولات سیاسی آن، ۲. اندیشه های پیروان حلی مکتب بغداد، ۳. اندیشه های حدیث گرا، ۴. اندیشه های فقه محور، ۵. جریان های حدیثی در مکتب حله، ۶. مکتب حدیثی حله و ارتباط آن با اهل سنت، ۷. مکتب حدیثی حله از نگاه دانشوران.

نوشتار پیش رو می گوشد از راه باز خوانی تایخی و تحلیل شیوه عملی دانشوران متقدم شیعه – تا سده هفتم – که در میراث حدیثی فقهی آنان نمود یافته است پاسخی واقع نمایانه برای پرسش های مهم یاد شده بیابد و از  رهگذر آن رویکردی قابل دفاع در تعامل امروزین ما با روایات ضعیف فرا دید نهد پژوهشی در زمینه بازخوانی تاریخی و تحلیل شیوه عملی عالمان متقدم شیعه تا قرن هفتم هجری و نحوه تعامل آنان با روایات ضعیف و بررسی سندی این قبیل از روایات توسط آنان است. در ابتدای این تعاریفی از احادیث صحیح، حسن، موثق و ضعیف و نیز ویژگی مکاتب حدیثی قدیم و جدید ارایه شده و سپس روش برخورد عالمان شیعی متقدم با خبر واحد و احادیث ضعیف در عصر حیات معصومین(ع)، مورد بحث و بررسی تاریخی قرار گرفته است. آنگاه نویسنده به توصیف مکتب حدیثی قم و دیدگاه آن در مورد حدیث ضعیف و نوع تعامل محدثان و عالمان علم رجال در این مکتب حدیثی با این قبیل از احادیث پرداخته و بررسی احادیث ضعیف در کتب اربعه شیعه توسط آنان را بیان نموده است. در ادامه نویسنده به مکتب رجالیان شیعه در مواجهه با احادیث ضعیف اشاره نموده و روش آنان در این زمینه را توصیف نموده است. در بخش بعدی کتاب نویسنده به بیان مکتب حدیثی بغداد و حله و شیوه آنان در مواجهه با احادیث ضعیف پرداخته و نمونه‌هایی از موافقت و عدم موافقت علمای رجال در این دو مکتب را بیان کرده است. نویسنده معتقد است در عصر کنونی معنای حدیث ضعیف دگرگون شده و نوع برخورد با آن نسبت به شیوه قدما تغییر یافته است که این موضوع دارای پیامدهای منفی در حوزه علوم حدیثی خواهد بود.